Dit is het tweede deel van een driedelige reeks. Deel 1 vindt u hier.
Roemenië: een construct uit een nabij verleden
In tegenstelling tot andere cultuurnaties met een lange historische traditie zoals Hongarije en Polen, is Roemenië in zijn huidige vorm pas na het einde van de Tweede Wereldoorlog ontstaan. Tot het begin van de Eerste Wereldoorlog maakten grote delen van het land (bijvoorbeeld Transsylvanië/Siebenburgen) nog onderdeel uit van het Habsburgse Rijk. Demografisch gezien was het land een lappendeken van etniciteiten en subgroepen. Hongaren, etnische Duitsers, Roma, Turken en kleinere subgroepen bepaalden op regionaal niveau het karakter van het land. De huidige bevolkingssamenstelling is homogener, maar alsnog divers. Deze traditie van etnische versplintering zal het eenvoudiger maken om een gemeenschap te vestigen en in de samenleving te integreren. Roemenië heeft door deze diversiteit veel rechten voor minderheden in de grondwet opgenomen. Een relevant voorbeeld is dat de partij van de Duitstalige minderheid, de DFDR, al een lange tijd meerdere burgemeesters levert en ook de huidige president van het land een etnische Duitser is.
Strategie: kleinschalig modeldorp als imago-verbeteraar
Een groot struikelblok waar danig rekening mee gehouden moet worden is het slechte imago dat Oost-Europa geniet bij haar buren in het westen. Armoede en een uitzichtloos bestaan zijn de voornaamste associaties die men heeft bij het horen van ‘Oost-Europa’ of ‘Roemenië’. De strategie zal daarom in eerste aanleg gericht zijn op de vestiging van een kleinschalige groep geïnteresseerden. Hiervan zal vervolgens een modeldorp gemaakt moeten worden. Belangrijk in deze strategie is dat een groot deel van de eerste inwoners zal moeten bestaan uit ondernemers die bereid zijn te investeren in de gemeenschap; aantrekkelijke architectuur, moderne infrastructuur en een verzorgd voorkomen zullen ertoe moeten leiden dat dit project in de zin van grootschaliger vestigingsplannen navolging zal krijgen.
Na de selectie van een bepaalde locatie zullen bereidwillige ondernemers en andere ondersteuners vervolgens een lokaal netwerk en een economische en sociale infrastructuur moeten opbouwen, waarna geïnteresseerden zich in West-Europa kunnen intekenen. De stichting kan vervolgens de taak op zich nemen deze mensen in het overgangsproces te begeleiden; hierbij moet vooral gedacht worden aan het bemiddelen voor arbeidsplaatsen en het aanbieden van huisvesting. Concreet betekent dit dat de stichting zich zal moeten richten op vastgoed en economische zaken. Hiervoor kan alles, zoals vastgoedportefeuilles voor zowel bedrijven als particulieren, in één enkel bedrijf ondergebracht worden. Dit bedrijfskundige model moet een efficiënte werking moeten kunnen garanderen.
Wat in ieder geval voor ogen gehouden moet worden, is een realistische verwachting van de animo voor dit project. Concreet zal dus een strategie gericht op kleinschaligheid ontwikkeld moeten worden, waaruit eventueel grotere projecten kunnen ontstaan.
Dit was deel 2. Binnenkort volgt deel 3.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
